نیایش2 

خدایا دل بیقراریهای بی اندازه ام را

خدایا

تو را تنها می توانم به مهرت قسم دهم که وسعتش ناگفتنی است

خدایا

بی واسطه دوستت دارم من از هیچ کس به تو نرسیدم تنها از تو به تو رسیدم اینهمه

مهربانی اینهمه گذشت چه چیزی واضحتر از این تو را برایم نمایان می کند.

خدایا

تو می دانی، می دانی دلم از غم این و آن پر است از تکرار بی وفائیهای هر روز از مداومت  شکست دلهای شیشه ای . دلم گرفته از این و آن، کاش این پرده های فاصله را بر می داشتی کاش فراموش می کردی آدم چه کرد کاش...

کاش اولین خطا نبود تا دوام خطا نبود .خدایا دلم از بی رحمی ها گرفته است ،از اشکهای غریبی و اسیری و مرگ که در گوشه کنار تن خسته ی زمین به گلوی آبراهه های فراموشی می ریزند

چرا چنین شد؟ چرا آدم  آدم را فراموش کرد؟

خدایا

آیا زمین برای همه ی ما جا نداشت ؟ آیا قدرت ظلم و بی رحمی بیشتر از محبت است ؟مرا دریاب ،دریاب به آغوش مهربانت تا اینهمه بغض و حسرت از جانم بیرون ریزد بگذار از محبت تو پر شوم و آن را به تک تک دلهای شکسته هدیه کنم .

خدایا بگذار از تو پر شوم تا سجاده ام برای عبادتت آغوش باز کند نه من آنرا برای عبادت تو ، خدایا چنانم کن بدانم با تو چه می گویم بدانم از تو چه می خواهم خدایا تو هرگز دستان مرا رها نکردی با اینکه من درخواست کرده بودم . خدایا تو هرگز فراموشم نکردی اگر چه من فراموش کرده بودم .خدایا چه می شد اگر بارانی از مهرت دوباره زمین را سبز می کرد

خدایا ببخش ،ببخش ای بخشنده ی مهربان مرا و همه را ، ببخش.  ما را به نادانی هامان رها نکن ، خدایا ما را بخوان دوباره بخوان تو را به محبتت قسم می دهم به مهربانیت وبه بخشندگیت .